برنز محصول فلزی از آلیاژ (ترکیب) بین درصد معینی از مس، قلع یا فلزات دیگر است. نسبت بین دو جزء اصلی، رنگ، سفتی و کاربرد محصول حاصل را تعیین می کند.
پیدایش مجسمه برنزی بزرگ به سال 1700 بعد از میلاد برمی گردد، دوره ای ماقبل تاریخ که مشخصه آن استفاده از این ماده جدید برای ساخت سلاح و ظروف بود که به معنای گامی بزرگ به جلو از نظر فناوری و پایان عصر حجر بود.
واژه برنز از واژه لاتین گرفته شده است، که نام یک شهر ایتالیایی باستانی بود که امروزه به نام بریندیزی شناخته میشود و از آنجا برنز در سراسر امپراتوری روم توزیع میشد.
خواص برنز برنز دارای خواص زیر است: نقطه جوش آن 2230 تا 2420 درجه سانتی گراد است نقطه ذوب آن 830 تا 1020 درجه سانتی گراد است چگالی برنز 8.90 گرم بر سانتی متر مکعب است.
سختی برنز طبق مقیاس بینل از 70 تا 200 HB می باشد (حداکثر اندازه گیری این مقیاس سختی 600 HB است).
همچنین ببینید: فلز خواص فلزات ویژگی های برنز برنز یک آلیاژ فلزی است که ویژگی های زیر دارد: رسانای عالی الکتریسیته است.
گرمای کمتری نسبت به سایر فلزات انباشته می کند، به همین دلیل است که از آن در ساخت عناصر صنعتی استفاده می شود، زیرا استفاده از آن بی خطر است.
نسبت به فلزات دیگر سختی کمتری دارد و دستکاری آن را به یک ماده آسان تبدیل می کند. برنز در برابر خوردگی مقاوم است و این باعث افزایش عمر مفید محصولات ساخته شده از این آلیاژ می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.